چالش! درنگی/مکثی! به چالش کشیدن تاثیر آنچه تا کنون انجام داده­ایم! و آینده…! 

با پیشگیری! با مطالعه، با تفکر! با گفت و گوی با بچه­ها و شنیدن راه­حلِ بچه­ها! و کاربست آن!

از عناصر موثر در ارتباط! ارتباط با عشق( توجه، معرفت،احترام،مسئولیت، تمام!)

• توجه، یادآوری است که ما چگونه در سن او! دنیا را می دیدیم و به ما امکان دسترسی بیشتر به نگرش ها و احساسات بچه ها را در زندگی خود می دهد. همدلی با تفکر مراقبتی!
• معرفت، بهادادن به نظر و گفتۀ بچه­ها، و درخواست راه حل! که جزاین، بی معرفتی است. حس تعلق، حس قدرت و…!
• احترام، او راهمان­طورکه هست ببینی و بپذیری(پذیرش)بادر نظرگرفتن خواسته­ها و نیازهای او؛ و نیز سعی نکنی اورا به دلخواه خود، محدود و منزوی کنی!
• مسئولیت، به این معنا که در برابر او احساس مسئولیت کرده و کاری نکنیم که او و آیندۀ او را به خطر افکنیم.

شروع کاربردی برای مدیریت انگیزه­ها و هیجاناتِ بچه­ها در کلاس و مدرسه، به جای مناسک بی­معنا!

         بچه­ها ! حالا که اینجائیم!    می­خواهیم چه کار کنیم؟    راستی بچه­ها ! چرا به مدرسه می­آئید؟       اصلا رؤیای­تان چیست؟

حال، بچه­ها! برای رسیدن به این هدف­ها و رؤیاها چه­چیزهائی لازم است مثل روان­خوانی و درک مطلب، سازمان­دهی تفکر(نوشتن)، حساب کردن، سواد رسانه­ای و دیجیتال و… . حال، برای رسیدن به هدف­های درسی… دوست دارید چگونه و باچه روشی اقدام کنیم؟ نظرشما برای من مهم است باهم گفت و گوکنید. منِ معلم هم، همراه شما هستم تو بازی­هاتون، تو برنامه­ها و فعالیت­هاتون! نمی­گذارم به کسی بد بگذره. همه با حال خوب و خوش! تا همگی به اهداف­مون از آمدنِ به مدرسه برسیم! با همکاری! برای رسیدن به اهدافِ مشترک در محیط غنی، دوستانه و لذت بخش! تا منجر به­موفقیت تحصیلی، تحقق روابط اجتماعی توأم با اخلاق و احترام، شوق یادگیری و تبدیلِ دانش­آموزان به شهروندانی نوع دوست شود. پیام صادقانۀ مدرسۀ ما!